Gunung Leuserpark en Tobameer
Door: Willy
Blijf op de hoogte en volg Willy
11 Mei 2014 | Indonesië, Tuktuk Lobu
9 mei
Vanmorgen gaan we op pad met een Ranger van nationaal park Gunung Leuser voor een 'gemakkelijke' wandeling door de jungle. Op zoek naar Orang Oetangs die vanuit een rehabilitatie programma, omdat ze in particuliere huizen zijn gehouden en daardoor moesten leren om weer voor zichzelf te zorgen (zonder koekjes en andere zoetigheden), weer in het wild leven. De tocht zou 3 uur duren, maar duurde uiteindelijk 5 uur. Gemakkelijk was het helemaal niet. Klauteren, klimmen en langs glibberige paden zagen we uiteindelijk 2 andere soorten apen, maar nog geen Orang Oetangs. De Rangers houden elkaar op de hoogte als ze iets zien en ineens kregen we de melding dat een paar honderd meter verdern klimmen 2 vrouwtjes met baby's waren gesignaleerd. Ja hoor, daar waren ze. Geweldig om deze beesten te zien. Het was de moeilijke tocht meer dan waard. Op de terugweg kregen we de mogelijkheid een makkelijkere weg te nemen, maar daar werd alleen gebruik van gemaakt door Jan, onze medereisgenoot. Helemaal versleten kwamen we terug in onze accommodatie. Ik heb nu nog pijnlijke knieën en Berna heeft pijn haar rug. Het probleem is dat de bevolking deze klimpartij op teenslippers doet en het dus helemaal niet moeilijk vindt.
's avonds zijn we op bezoek gegaan bij een gasthuis voor kinderen die op de een of andere manier niet in de gelegenheid zijn om onderwijs te volgen, veel zijn wees of de ouders kunnen niet voor hen zorgen, onder andere door de gevolgen van de Tsunami in december 2004. Een Nederlandse vrouw heeft samen met haar Indonesische echtgenoot zich het lot van die kinderen aangetrokken en zij zijn een opvanghuis gestart. Geweldig wat deze mensen voor die kinderen doen. We hebben daar gegeten en de opbrengst komt ten goede van het project. Peter heeft daar ook nog een houten Orang Oetangs gekocht, die door 1 van de kinderen was gemaakt.
10 mei
Vandaag de hele dag op pad naar het Tobameer. We zitten daar 3 dagen in een luxe hotel met een warme douche en een zwembad, we blijven er 3 nachten. We hebben ontzettend veel plantages gezien onderweg. Het is een groen land met veel palmen en fruitbomen. Het regent ook erg veel, elke dag wel een bui. De temperatuur leidt er niet onder
Na de lunch hebben we een markt bezocht. Daarna een authentiek Batakhuis, dat bewoond wordt door 8 gezinnen. Ieder gezin heeft 10 m2 en tussen de ouderslaapkamers zit alleen een houten wandje, lekker intiem. Deze huizen zijn al heel oud en hebben alle aardbevingen doorstaan. Er is geen enkele spijker te bekennen, alleen pen/gat verbindingen. Het Batak volk is anders dan we tot nu toe hebben gezien. We hebben eenvoudige huisjes gezien, maar wel schoon en mooie tuintjes zonder troep. Kinderen waren vrolijk en zochten op een vriendelijke manier contact met ons. Het Batakdorp is vies en vol met vuilnis, maar er is niemand die daar zich iets van aantrekt. De kinderen joelen naar ons en vragen om money, money. Volgens de gids is dat nu eenmaal de mentaliteit van dit deel van het Indonesische volk.
Na de lange tocht zijn we per boot over het Tobameer (ontstaan vanuit een vulkaanuitbarsting) naar Samosir gevaren, dat is een groot eiland in het Tobameer. Ons hotel is direct aan het water en het is inderdaad luxe. Nu eerst slapen en weer vroeg op voor een boottocht over het meer.
Lieve Liv,
Bedankt voor jouw berichtje. Oma vond het inderdaad niet erg fijn op die brug, dat kan jij je vast wel voorstellen. Ik heb het toch maar gedaan. Ook naar het 2e hotel moesten we over zo'n hangbrug, maar die was gelukkig wat korter.
Ik wil erg graag een paars en als het kan ook nog een rood Loom armbandje en opa wil graag een rood, wit, blauwe en een oranje (voor het voetballen binnenkort).
Dikke kus van mij en natuurlijk ook van opa.
Vanmorgen gaan we op pad met een Ranger van nationaal park Gunung Leuser voor een 'gemakkelijke' wandeling door de jungle. Op zoek naar Orang Oetangs die vanuit een rehabilitatie programma, omdat ze in particuliere huizen zijn gehouden en daardoor moesten leren om weer voor zichzelf te zorgen (zonder koekjes en andere zoetigheden), weer in het wild leven. De tocht zou 3 uur duren, maar duurde uiteindelijk 5 uur. Gemakkelijk was het helemaal niet. Klauteren, klimmen en langs glibberige paden zagen we uiteindelijk 2 andere soorten apen, maar nog geen Orang Oetangs. De Rangers houden elkaar op de hoogte als ze iets zien en ineens kregen we de melding dat een paar honderd meter verdern klimmen 2 vrouwtjes met baby's waren gesignaleerd. Ja hoor, daar waren ze. Geweldig om deze beesten te zien. Het was de moeilijke tocht meer dan waard. Op de terugweg kregen we de mogelijkheid een makkelijkere weg te nemen, maar daar werd alleen gebruik van gemaakt door Jan, onze medereisgenoot. Helemaal versleten kwamen we terug in onze accommodatie. Ik heb nu nog pijnlijke knieën en Berna heeft pijn haar rug. Het probleem is dat de bevolking deze klimpartij op teenslippers doet en het dus helemaal niet moeilijk vindt.
's avonds zijn we op bezoek gegaan bij een gasthuis voor kinderen die op de een of andere manier niet in de gelegenheid zijn om onderwijs te volgen, veel zijn wees of de ouders kunnen niet voor hen zorgen, onder andere door de gevolgen van de Tsunami in december 2004. Een Nederlandse vrouw heeft samen met haar Indonesische echtgenoot zich het lot van die kinderen aangetrokken en zij zijn een opvanghuis gestart. Geweldig wat deze mensen voor die kinderen doen. We hebben daar gegeten en de opbrengst komt ten goede van het project. Peter heeft daar ook nog een houten Orang Oetangs gekocht, die door 1 van de kinderen was gemaakt.
10 mei
Vandaag de hele dag op pad naar het Tobameer. We zitten daar 3 dagen in een luxe hotel met een warme douche en een zwembad, we blijven er 3 nachten. We hebben ontzettend veel plantages gezien onderweg. Het is een groen land met veel palmen en fruitbomen. Het regent ook erg veel, elke dag wel een bui. De temperatuur leidt er niet onder
Na de lunch hebben we een markt bezocht. Daarna een authentiek Batakhuis, dat bewoond wordt door 8 gezinnen. Ieder gezin heeft 10 m2 en tussen de ouderslaapkamers zit alleen een houten wandje, lekker intiem. Deze huizen zijn al heel oud en hebben alle aardbevingen doorstaan. Er is geen enkele spijker te bekennen, alleen pen/gat verbindingen. Het Batak volk is anders dan we tot nu toe hebben gezien. We hebben eenvoudige huisjes gezien, maar wel schoon en mooie tuintjes zonder troep. Kinderen waren vrolijk en zochten op een vriendelijke manier contact met ons. Het Batakdorp is vies en vol met vuilnis, maar er is niemand die daar zich iets van aantrekt. De kinderen joelen naar ons en vragen om money, money. Volgens de gids is dat nu eenmaal de mentaliteit van dit deel van het Indonesische volk.
Na de lange tocht zijn we per boot over het Tobameer (ontstaan vanuit een vulkaanuitbarsting) naar Samosir gevaren, dat is een groot eiland in het Tobameer. Ons hotel is direct aan het water en het is inderdaad luxe. Nu eerst slapen en weer vroeg op voor een boottocht over het meer.
Lieve Liv,
Bedankt voor jouw berichtje. Oma vond het inderdaad niet erg fijn op die brug, dat kan jij je vast wel voorstellen. Ik heb het toch maar gedaan. Ook naar het 2e hotel moesten we over zo'n hangbrug, maar die was gelukkig wat korter.
Ik wil erg graag een paars en als het kan ook nog een rood Loom armbandje en opa wil graag een rood, wit, blauwe en een oranje (voor het voetballen binnenkort).
Dikke kus van mij en natuurlijk ook van opa.
-
11 Mei 2014 - 15:17
Jo:
Een leuk verslag wij gaan in oktober dit jaar ook naar Sumatra en Sulawesi.
Geniet van deze trip en van de dagen nog komen ik zal jullie blijven volgen . Groet uit Limburg. -
11 Mei 2014 - 17:18
Ron En Petra:
Hoi luitjes,
Leuk om zo met jullie mee te reizen. Klinkt bijzonder en indrukwekkend, maar ook wel erg vermoeiend. En leuk die selfie's van Peter in de boom :-)
Hier in bergschenoek alles oké. Ron wilde nog doorgeven dat Sparta al in de eerste helft met 0-3 voor staat bij NEC.
Veel plezier nog en we kijken uit naar het volgende verslag.
Gr. Ron en Petra -
11 Mei 2014 - 17:47
Susan:
Hoi allemaal,
Super leuk om jullie verhalen te lezen. Geniet ervan.
Ik wilde Oma (Berna) even wat goed nieuws doorgeven via deze weg.. Oma.... IK HEB EEN BAAN!! Super leuk in het UMC Utrecht per 1 juni (of eigenlijk 2 juni, want 1 juni is een zondag ;) ). Wat ik ga doen ga ik hier niet vertellen, maar als u terug bent moet u maar snel weer een keer koffie komen drinken! Of ik bij u :)
Liefs en nogmaals voor jullie allemaal: Geniet ervan!!
Susan
-
11 Mei 2014 - 21:46
Fred En Wil:
Eindelijk jullie voorouders gezien..... Je moet er dan wel wat voor over hebben! Wat een trip, maar zo te lezen méér dan de moeite waard! -
12 Mei 2014 - 15:56
Laura:
wat een mooi verslag is het weer. Hoop dat de pijn in je knieen snel over is en berna de rug pijn.
geniet verder van jullie vakantie.
groetjes Laura -
12 Mei 2014 - 15:56
Laura:
wat een mooi verslag is het weer. Hoop dat de pijn in je knieen snel over is en berna de rug pijn.
geniet verder van jullie vakantie.
groetjes Laura -
12 Mei 2014 - 16:44
Peter:
Wat een idee: Zo'n rehabilitatie programma lijkt me ook goed voor een aantal voetbalsupporters hier.
Voor Peter: Sparta tegen Dordrecht en Excelsior tegen RKC gaan strijden om 2 eredivisie plaatsen.
En ook hier: In 4 dagen tijd is er meer regen gevallen dan normaal in een maand. Maar het wordt beter!
Want na de tsunami komt zonneschijn...! Met hartelijke groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
