13, 14, 15 en 16 mei
Door: Willy
Blijf op de hoogte en volg Willy
16 Mei 2014 | Indonesië, Batavia
13 mei
Een lange dag in de bus, maar gelukkig met diverse onderbrekingen. Wandelen door een lokale markt naar een koffiestop, een lunchstop in een erg schoon restaurant. Onderweg kijken naar kalkplateau's zoals in Pamukele in Turkije, met een watertemperatuur van ca 70 gr. We zijn laat aangekomen in onze accommodatie in Sipirok. Een mooie plek met mooie Batakhuizen. We hadden goede kamers met een warme douche. Tijdens het diner verraste onze gids Zufnal ons met gezang, dat had hij beter niet kunnen doen. Hij heeft meer verstand van reisleiding, want dat doet hij geweldig. Alles gaat op tijd en goed geregeld. Hij is zelf een Minangkabauer en iedereen behandelt hem met respect. Hij vertelde koning te zijn over de stam van zijn moeder. Dat stelt niet veel voor, hij zit alleen de vergaderingen voor als er beslissingen genomen moeten worden over de stam.
14 mei
We moeten erg vroeg opstaan (05.30 uur), omdat we weer een lange reisdag hebben. Gelukkig wel weer regelmatig onderbrekingen. De eerste is een kruidentuin, waar onder andere peper, nootmuskaat, gemberwortel, steranijs en laurier groeide. Wat is dit land toch rijk aan gewassen. Het is onbegrijpelijk waarom er nog zoveel armoede te zien is. We hebben gezien hoe een rubberboom ingesneden wordt zodat het rubber in de bakjes druppelt. Een kilo rubber levert ongeveer € 0,40 op. Na de lunch hebben we een Islamitische Koranschool bezocht. De meisjes zitten in een soort kazerne en de jongens in hutjes van 2x2m schots en scheef door elkaar. Zonder matras of enige luxe. Er is geen stromend water of sanitaire voorzieningen, alles gaat de rivier in. De kinderen zijn ver weg van hun ouders, moeten volledig voor zich zelf zorgen en volgen een strenge discipline. Het enige dat niet geleerd wordt volgens mij is de troep opruimen. Wat een zootje was het. Je moet het met eigen ogen gezien hebben, anders geloof je het niet.
Daarna kwamen we bij het punt waar we de evenaar zijn overgestoken. Van het noordelijke halfrond naar het zuidelijke. Er is een monument voor opgericht en er loopt een lijn over de weg. Peter heeft er een t-shirt gekocht als bewijs.
Uiteindelijk via een heleboel bochten in het pikkedonker (we hebben een geweldige chauffeur) zijn we aangekomen in Bukittinggi. We blijven daar 2 nachten.
15 mei
Bukittinggi is het administratieve en culturele centrum van Minangkabau. Dit gedeelte van Indonesie is veel schoner dan in Batakland. De huizen zijn veel groter en mooier. Een traditioneel Minangkabauhuis wordt niet bewoond, maar wordt gebruikt voor traditionele rituelen. Bruiloften en partijen zeg maar. Families bezitten zo'n huis puur uit prestige.
Vandaag hebben we rustig aan gedaan. Een aantal mensen van onze groep, waaronder Siny, zijn om 05.30 uur opgestaan om een klimtocht te maken naar de grootste bloem ooit. Wij hadden daar niet veel zin in. Siny vertelde dat het een hele zware tocht was, maar dat het de moeite waard was toen ze de bloem zag. Wij hebben hem bekeken op internet en zijn de stad ingegaan. Een enorme drukke markt, een museum, een dierentuin en een park met uitzicht op de Ngarai Canyon waren zeer de moeite waard.
Met de groep hebben we s'avonds bij een Mexicaan gegeten, toen wij aan de beurt waren voor de bestelling bleek de beef op te zijn, jammer maar helaas.
16 mei
Vandaag vliegen we van Sumatra naar Java. We laten het groene eiland achter ons en gaan op zoek naar cultuur. Onderweg naar het vliegveld zien we nog een antiek en een nieuw Menangkabau huis. Verderop belanden we in een soort Islamitisch feest, waar we gestopt zijn om foto's te maken. Prachtige geklede volwassenen en kinderen. Geen idee waar het voor was, maar we genoten. Alle aanwezigen vonden het erg leuk dat we stopten. Wij maakten foto's van hen, maar zij ook van ons. Zelfs de aanwezige politie en militairen waren blij ons te zien. Trouwens dit gedeelte van Indonesie is Islamitisch, alle vrouwen zijn mooi gekleed, met een hoofddoek om. Zij worden met alle respect behandeld door de mannen, want de vrouw is hier het belangrijkst, alleen zij kan erven van haar ouders en haar echtgenoot moet zij kopen. Zij rijden auto en doen in het economische verkeer net zo mee als de man. Fijn om te zien dat er geen onderdrukking is, het lijkt of iedereen hier vrolijk is en dat geeft een fijn gevoel.
We hebben ook nog een traditioneel Minangkabauhuis van binnen bekeken. Het oudste echtpaar onder ons, Henriëtte en Ferdinand werden uitverkoren om in traditionele kleding hun bruiloft te vieren. Prachtig uitgedost hebben zij een fotosessie gehouden, het was echt heel mooi.
Daarna in de file naar het vliegveld, gelukkig kwamen we op tijd aan. Eerst een vlucht van 80 minuten naar Jakarta en vervolgens een vlucht van 50 minuten naar Yogyakarta. We zitten nu in een chique hotel met airco en hebben zojuist heerlijk gegeten. We blijven hier 3 nachten.
Een lange dag in de bus, maar gelukkig met diverse onderbrekingen. Wandelen door een lokale markt naar een koffiestop, een lunchstop in een erg schoon restaurant. Onderweg kijken naar kalkplateau's zoals in Pamukele in Turkije, met een watertemperatuur van ca 70 gr. We zijn laat aangekomen in onze accommodatie in Sipirok. Een mooie plek met mooie Batakhuizen. We hadden goede kamers met een warme douche. Tijdens het diner verraste onze gids Zufnal ons met gezang, dat had hij beter niet kunnen doen. Hij heeft meer verstand van reisleiding, want dat doet hij geweldig. Alles gaat op tijd en goed geregeld. Hij is zelf een Minangkabauer en iedereen behandelt hem met respect. Hij vertelde koning te zijn over de stam van zijn moeder. Dat stelt niet veel voor, hij zit alleen de vergaderingen voor als er beslissingen genomen moeten worden over de stam.
14 mei
We moeten erg vroeg opstaan (05.30 uur), omdat we weer een lange reisdag hebben. Gelukkig wel weer regelmatig onderbrekingen. De eerste is een kruidentuin, waar onder andere peper, nootmuskaat, gemberwortel, steranijs en laurier groeide. Wat is dit land toch rijk aan gewassen. Het is onbegrijpelijk waarom er nog zoveel armoede te zien is. We hebben gezien hoe een rubberboom ingesneden wordt zodat het rubber in de bakjes druppelt. Een kilo rubber levert ongeveer € 0,40 op. Na de lunch hebben we een Islamitische Koranschool bezocht. De meisjes zitten in een soort kazerne en de jongens in hutjes van 2x2m schots en scheef door elkaar. Zonder matras of enige luxe. Er is geen stromend water of sanitaire voorzieningen, alles gaat de rivier in. De kinderen zijn ver weg van hun ouders, moeten volledig voor zich zelf zorgen en volgen een strenge discipline. Het enige dat niet geleerd wordt volgens mij is de troep opruimen. Wat een zootje was het. Je moet het met eigen ogen gezien hebben, anders geloof je het niet.
Daarna kwamen we bij het punt waar we de evenaar zijn overgestoken. Van het noordelijke halfrond naar het zuidelijke. Er is een monument voor opgericht en er loopt een lijn over de weg. Peter heeft er een t-shirt gekocht als bewijs.
Uiteindelijk via een heleboel bochten in het pikkedonker (we hebben een geweldige chauffeur) zijn we aangekomen in Bukittinggi. We blijven daar 2 nachten.
15 mei
Bukittinggi is het administratieve en culturele centrum van Minangkabau. Dit gedeelte van Indonesie is veel schoner dan in Batakland. De huizen zijn veel groter en mooier. Een traditioneel Minangkabauhuis wordt niet bewoond, maar wordt gebruikt voor traditionele rituelen. Bruiloften en partijen zeg maar. Families bezitten zo'n huis puur uit prestige.
Vandaag hebben we rustig aan gedaan. Een aantal mensen van onze groep, waaronder Siny, zijn om 05.30 uur opgestaan om een klimtocht te maken naar de grootste bloem ooit. Wij hadden daar niet veel zin in. Siny vertelde dat het een hele zware tocht was, maar dat het de moeite waard was toen ze de bloem zag. Wij hebben hem bekeken op internet en zijn de stad ingegaan. Een enorme drukke markt, een museum, een dierentuin en een park met uitzicht op de Ngarai Canyon waren zeer de moeite waard.
Met de groep hebben we s'avonds bij een Mexicaan gegeten, toen wij aan de beurt waren voor de bestelling bleek de beef op te zijn, jammer maar helaas.
16 mei
Vandaag vliegen we van Sumatra naar Java. We laten het groene eiland achter ons en gaan op zoek naar cultuur. Onderweg naar het vliegveld zien we nog een antiek en een nieuw Menangkabau huis. Verderop belanden we in een soort Islamitisch feest, waar we gestopt zijn om foto's te maken. Prachtige geklede volwassenen en kinderen. Geen idee waar het voor was, maar we genoten. Alle aanwezigen vonden het erg leuk dat we stopten. Wij maakten foto's van hen, maar zij ook van ons. Zelfs de aanwezige politie en militairen waren blij ons te zien. Trouwens dit gedeelte van Indonesie is Islamitisch, alle vrouwen zijn mooi gekleed, met een hoofddoek om. Zij worden met alle respect behandeld door de mannen, want de vrouw is hier het belangrijkst, alleen zij kan erven van haar ouders en haar echtgenoot moet zij kopen. Zij rijden auto en doen in het economische verkeer net zo mee als de man. Fijn om te zien dat er geen onderdrukking is, het lijkt of iedereen hier vrolijk is en dat geeft een fijn gevoel.
We hebben ook nog een traditioneel Minangkabauhuis van binnen bekeken. Het oudste echtpaar onder ons, Henriëtte en Ferdinand werden uitverkoren om in traditionele kleding hun bruiloft te vieren. Prachtig uitgedost hebben zij een fotosessie gehouden, het was echt heel mooi.
Daarna in de file naar het vliegveld, gelukkig kwamen we op tijd aan. Eerst een vlucht van 80 minuten naar Jakarta en vervolgens een vlucht van 50 minuten naar Yogyakarta. We zitten nu in een chique hotel met airco en hebben zojuist heerlijk gegeten. We blijven hier 3 nachten.
-
16 Mei 2014 - 18:40
Familie Nijenkamp:
Hallo iedereen !
Wat een leuke reisverslagen, met (meestal) mooie foto's !
We volgens jullie met veel plezier, en dan te bedenken dat jullie alweer op de helft van de reis zijn, wat gaat het snel !
Heel veel plezier de komende 2 weken !
Groetjes,
Familie Nijenkamp -
16 Mei 2014 - 18:58
Jannie Baas:
leuk om al deze verslagen te lezen. wij kijken nu alweer uit naar de volgende verslagen.
heel veel plezier en de groeten voor iedereen.
Rein en Jannie Baas -
16 Mei 2014 - 19:32
Jos En Laura De Bleyser:
Hoi vakantiegangers,
wat een mooi land, prachtige foto's en een heel interessant verslag.
Geniet er van, nog twee weken te gaan, tijd voor nog meer moois.
Groetjes, Jos en Laura. -
17 Mei 2014 - 11:18
Fred En Wil:
Ha die Damens, Fred hier uit een lenteachtig Nederland.
Jullie verslag en het weer hier, doet jullie gevoel delen.
Jammer dat jullie niet voor die bloem zijn gegaan.
Peter dacht zeker "die heb ik al".
Opvallend vinden wij de altijd aanwezige smiles.......
Geniet verder, wij doen op afstand mee.
Grtz,
Fred en Wil. -
17 Mei 2014 - 23:55
Laura:
Hoi Willy Peter enBerna,,
Wat een mooi verslag was het weer van de afgelopen dagen heb er van genoten.
We wensen jullie nog een goede reis
Liefs Laura en Jos -
20 Mei 2014 - 12:49
Henri Van Geffen:
Met veel interesse jullie reisverslag gelezen. Wat een mooie en interessante reis is dit.
We hebben het geheel gevolgd, zal ook vermoeiend zijn geweest.
Maar dat weegt mi op tegen wat je allemaal meemaakt en ziet.
Tot ziens, Henri- henny.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
